Σημαίνει δόμηση των πόλεων. Αυτό αφήνει δυο εκδοχές. Η μια, σχεδιασμός μιας έκτασης γης και χτίσιμο της κατόπιν. Η άλλη, τροποποίηση μιας υπάρχουσας πόλης άσχετα αν πολεοδομήθηκε ή δημιουργήθηκε άναρχα. Η διαφορά έγκειται στο ότι η σωστά σχεδιασμένη παρέχει τις καλύτερες προδιαγραφές για τη λειτουργία της ενώ η άναρχη όχι. Παράδειγμα μιας πολεοδομικής σχεδίασης πόλης είναι η Ορεστιάδα, και μιας άναρχης …και κάκιστα άναρχης θα λέγαμε, η πρωτεύουσα. Υπάρχουν και μικτές καταστάσεις πόλεων βέβαια.

Κανόνες σχεδιασμού

            Η πολεοδόμηση έχει κάποιες προτεραιότητες και ακολουθίες πράξεων για να γίνει πετυχημένη. Κάποια απ’ τα χαρακτηριστικά αυτά είναι: η ταξινόμηση και ομαδοποίηση των χρήσεων (εργοστάσια έξω απ’ τα προάστια), οι κυκλοφοριακές αρτηρίες περιμετρικά με σύνδεση με το κέντρο σε κάθετο ή διαγώνιο άξονα, μελέτη για γρήγορη πρόσβαση των δημοσίων συγκοινωνιών, οικιστικά μπλοκ μαζί για τους πολλούς (πολυκατοικίες), μεζονέτες ή μονοκατοικίες για τη μεσαία τάξη, θέρετρο πολυτελών συμπλεγμάτων για την υψηλή τάξη, πρόνοια για κατασκευή τετραγώνων εξυπηρέτησης-φιλοξενίας επισκεπτών της πόλης (ξενοδοχεία, μαγαζιά), εμπορικό κέντρο με μικρά και μεγάλα εμπορικά συγκροτήματα, θέση κοντά στο κέντρο και συγκέντρωση των δημοσίων υπηρεσιών, πάρκα και πλατείες σχεδόν κάθε δυο οικοδομικά τετράγωνα, σχολεία όλων των βαθμίδων κοντά στα σπίτια, φυλακές εκτός πόλης, χωράφια για κάλυψη παραγωγής βασικών αγαθών, κ.α.

Τι κερδίζουμε

            Όπως βλέπουμε δεν είναι καθόλου απλό και γρήγορο σαν διαδικασία, τα οφέλη όμως είναι τεράστια: λιγότερη μόλυνση απ’ τα αυτοκίνητα, λόγω της καλύτερης διαχείρισης του φόρτου κυκλοφορίας αυτοκινήτων, και επίσης απ’ τα εργοστάσια λόγω του ότι βρίσκονται εκτός. Λιγότερη ηχορύπανση στα σπίτια, αφού είναι απομονωμένα από τους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας και τα πολυσύχναστα εμπορικά και κέντρα διασκέδασης. Ευχάριστη όψη πόλης λόγω ομοιογένειας χρήσης κτιρίων, πάρκων, κτλ. Καλύτερος και γρηγορότερος προσανατολισμός λόγω οδικών κόμβων ή κεντρικών πλατειών που φαίνονται από μακριά (Παρίσι, Ρώμη). Έσοδα από επισκέπτες ή ντόπιους λόγω της οικονομικότερης μετακίνησης και εύκολης πρόσβασης στα εμπορικά σημεία ή αξιοθέατα. Συνάμα μικρότερο λειτουργικό κόστος. Καλύτερη εξυπηρέτηση του κοινού, αφού γνωρίζοντας τον μέγιστο αριθμό κατοίκων, χτίστηκαν και τα ανάλογα νοσοκομεία, σχολεία κτλ. Ανθρώπινη πόλη, λόγω μεγάλων πεζοδρομίων, ποδηλατοδρόμων, δέντρων, ευκολίας αστυνόμευσης. Αυτά μερικά απ’ τα καλά.

Η πραγματικότητα

            Ασφαλώς γνωρίζετε πως είναι το αντίθετο. Ζείτε χρόνια σ’ αυτό. Πόλεις σε ανάπτυξη όπως ο Γέρακας, η Παλλήνη, η Κερατέα, τα Καλύβια, η Αγία Μαρίνα, η Λούτσα, το Λαύριο βρίθουν από παράγωνα οικοδομικά τετράγωνα, χωμάτινα στενόχωρα πεζοδρόμια, στενούς δρόμους, διάσπαρτα μαγαζιά, άσκημα κτίρια, αναξιοποίητοι τουριστικοί χώροι, βομβαρδισμός διαφημιστικών πινακίδων ολούθε. Η Αθήνα ”πέρασε”. Ίσως όμως υπάρχει καιρός να σωθούν αυτές οι αναπτυσσόμενες πόλεις της Ανατολικής Αττικής. Η ευθύνη στους δήμους και στον πολίτη.