[vc_row][vc_column][vc_column_text]

            Κάθε φορά που βρέχει λίγο παραπάνω βουλιάζουμε. Αυτό δεν είναι παράδοξο. Το παράδοξο είναι ότι φωνάζουμε και διαμαρτυρόμαστε προς στο κράτος και την ατυχία(;) που μας βρήκε. Δηλαδή αν καπνίζεις σαν μανιακός επί 20 χρόνια και πάθεις έμφραγμα, θα φταίει το κράτος ή η ατυχία; Ή αν περάσεις με κόκκινο τη διασταύρωση και σκοτώσεις κόσμο, θα φταίει η άτυχη στιγμή;

Ποια είναι η φυσική  λειτουργία;

            Το στοιχειώδες που δεν έχουμε ποτέ στο κεφάλι μας είναι η αυτογνωσία. Όπως αναφέρθηκε και σε δυο προηγούμενες στήλες (”το Οικόπεδο” & ”Πολεοδομία”) η πόλη δε σχηματίζεται στην τύχη. Υπάρχουν κανόνες για όλα, νόμοι, γραπτοί και άγραφοι. Εδώ δυστυχώς για την επιπολαιότητα μας (να μην πω κάτι άλλο), υπάρχει πολεοδομικός κανονισμός που απαγορεύει την οικοδόμηση σε ρέματα, νυν ή πρώην. Το γιατί, το βλέπουμε κάθε φορά που η πλημμύρα καταστρέφει τα υπάρχοντα μας (Γλυφάδα, Μοσχάτο, Μάνδρα, Μενίδι κτλ). Η ράχη του βουνού είναι το πρώτο ”φρένο” του νερού που κατηφορίζει. Καθώς κατηφορίζει, η βλάστηση απορροφά ένα μέρος ποτίζοντας τα δέντρα. Όταν το υπόλοιπο νερό φτάνει στις κοιλάδες ή τις πεδιάδες, λιμνάζει εκεί μέχρι να το απορροφήσει το έδαφος ή να το εξατμίσει ο ήλιος. Συνήθως όμως φτάνουν σε έλη, λίμνες, υδραγωγεία όπου συσσωρεύονται για τη ανάπτυξη Γεωργικών καλλιεργειών. Κάποια αρκετή ποσότητα επίσης, οδηγείται σε ποτάμια που τα οδηγούν ακόμα πιο χαμηλά προς τη θάλασσα. Ως γνωστόν απ’ τη θάλασσα ανεβαίνουν υδρατμοί στην ατμόσφαιρα που κάποια στιγμή θα υγροποιηθούν για να γίνουν πάλι βροχή. Αυτός είναι ο φυσικός κύκλος της Γης και ΔΕΝ αλλάζει.

Τι κάνουμε εμείς;

            Επειδή λοιπόν το κράτος παρέχει τον νόμο αλλά είναι πάντα απών στην παρακολούθηση της τήρησης του, αφήνεται σε εμάς η ευχέρεια τήρησης του καλή την πίστη. Μα είμαστε άπιστοι! Δε νοείται μια πόλη περιτριγυρισμένη από βουνά και με άπλετη θάλασσα μπροστά της, να μην αφήνει το νερό να περάσει ανάμεσα της τρέφοντας την αλλά και χωρίς να την καταστρέφει. Δυστυχώς, δεν καταφέραμε κανένα απ’ τα δυο. Μόνο ο Κηφισός διανέμει νερό προς τη θάλασσα. Απ’ το νερό που κατεβαίνει ελάχιστο αξιοποιείται (δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία!). Ο Ιλισός που άρχιζε απ’ τα Ιλίσια και σήμερα είναι υπόγειος μέχρι την Καλλιθέα, εμφανίζεται πάντα με ελάχιστα νερά, παρότι ”μαζεύει” και τον Ηριδανό (υπόγειος επίσης) ποταμό απ’ το Σύνταγμα και μετά. Και πώς να μαζέψει νερά ως υπόγειος; Τα νερά δεν φτάνουν σ’ αυτόν και έτσι διοχετεύονται με δύναμη στους δρόμους και τα σπίτια αφού δεν βρίσκουν αντίσταση.

Για πόσο ακόμα;

            Εμείς κοιτάζαμε το άμεσο κέρδος και χτίζαμε όπου βρούμε. Δίναμε και κάτι και… Όμως το πληρώνουμε κάθε μέρα. Ξηρασία, ζέστη, ατμοσφαιρική ρύπανση, πλημμύρες, ρίσκο μερικής κατάρρευσης από υποχώρηση εδάφους, μποτιλιάρισμα. Πότε θα το αλλάξουμε αυτό;

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]